در حالی که قبل از سفر سرتاج عزیز به افغانستان، نواز شریف صدر اعظم پاکستان طی سخنانی اظهار داشته بود که عزیز با پیام روشن عازم کابل خواهد شد. همۀ چشم‌ها منتظر این بود تا ببینند که سرتاج عزیز حامل چه پیامی است؟ پیام واضح بود؛ پاکستان با طالبان در ارتباط است.
عزیز در کابل گفت که پاکستان با طالبان در ارتباط و برآنها تأثیر گذار است، ولی وی گفت که آنها در کنترول پاکستان نیستند و پاکستان موفقیت مذاکرات صلح را تضمین کرده نمی‌تواند. این حرفهای سر درگم و ضد ونقیض چه پیامی را برای کابل داشت؟ به نظر میرسد که پاکستان انتظار یک معامله تباه کننده برای افغانستان از جانب دولت کابل انتظار دارد. معامله‌ای که قبلاً پیشنهاد آن به مقامات کابل ارسال شده بود؛ پیش از این مقامات پاکستان به سفیر افغانستان دراسلام آباد گفته بودند که چند ولایت باید در اختیار طالبان قرار داشته باشد. یعنی طرح تجزیه کشورکه سالها پیش پاکستان آنرا در سر میپرواند. این بدان معنا است که اگر افغانستان این طرح را قبول نکند بیثباتی در این کشور هم چنان ادامه خواهد یافت، نا امنی‌های که پاکستان عامل آن بوده است. سرتاج هم چنین افزود که طالبان به حرفهای آنان گوش میدهند؛ این هم در واقع میرساند که اگر افغانستان روی امتیاز دهی به طالبان وتجزیۀ افغانستان و موضوع خط دیورند، معامله نکند، افغانستان روی آرامش را نخواهد دید.
متأسفانه کشور پاکستان در قبال مسائل داخلی افغانستان، نیت خوبی ندارد، از متلاشی کردن ارتش در سال 1371 تا تشکیل گروه طالبان و حمایت‌های که از این گروه خرابکار تا کنون ادامه دارد، میتوان به عنوان سابقۀ بسیار شوم یادنمود. بر علاوۀ اینها دخالت‌های سیاسی پاکستان در امور داخلی کشور ما باعث بیثباتی بیش از سی ساله در افغانستان شده است.
در این میان دولت‌های خارجی عضو ناتو که نیروهای آنها در افغانستان حضور دارند، متأسفانه سیاست شفافی از خود در قبال دخالت‌های پاکستان بروز نداده اند، در این راستا کشور امریکا که خود را شریک استراتژیک افغانستان میداند، در طول 12 سال حضور نظامی در افغانستان، منافع پاکستان را بر افغانستان ترجیح داده است.
به هر صورت به نظر میرسد که سیاستمداران ما به تنهائی نتوانند با مذاکره و یا فشارهای سیاسی، مانع دخالت‌های پاکستان در امور داخلی افغانستان گردند؛ لذا بهتر این خواهد بود که با فعالیت بیشتر بخش دیپلماسی خارجی دولت، دخالت‌های پاکستان و مشکلات مرزی با این کشور را به مراجع بین المللی به خصوص مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ارجاع داده تا جهانیان با فشارهای بین المللی پاکستان را متقاعد نمایند تا دست از حمایت و پرورش تروریستان در خاک آن کشور برداشته و جلو ورود و استفادۀ تروریستان را از خاک پاکستان به افغانستان بگیرند.
در پایان لازم است به این نکته نیز اشاره نمائیم که در این راستا تمام سیاستمداران و گروههای اپوزسیون نیز به جای در نظر گیری منافع گروهی و باندی خود، به منافع کشور و مردم این سرزمین بیاندیشند، و در این راستا به یاری دولت بیایند.
سرمقاله شماره 96 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/5/1
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/356
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
